многа букаф і авакада

не чытайце гэты пост. тут будзе шмат тупістыкі)

сядзець на працы -- страшэнна спякотна
ніколі не думаў, што скажу, але зараз такі час, што працаваць вельмі і вельмі цяжка:)
літаральна прымушаеш сябе набіраць тэкст, друкаваць і пісаць
цела падае сігналы пра тое, што вельмі не супраць пазагараць дзе-небудзь або проста паплюхацца або на худы канец памачыць ногі на Нарачы=)

" я буду размаўляць толькі ў прысутнасці авакада" - - напісала нядаўна ў сетцы наш фатограф Марына. Як я яе разумею. сяджу на працы. Акно расчынена, я "тшЧетно" спрабую замуціць цікавую штуку, прыдумляючы і дадумваючы канцэпцыю адной рубрыкі, а за акном -- спякотна і шуміць. Шуміць горад, машыны, крычаць у дварах дзеці.
Маўчаць сёння  і тэлефоны. Ні працоўны, ні мабільны. Як пазнікалі ўсе сёння некуды.
Прачытаў сёння ўсю серыю Яраславы Танькавай пра аніматараў. Малайцом-дзеўка. І такая сувязь зваротная моцная не тое, што ў некаторых пра мадэляў
заўтра маю адну прэсуху, хоць на людзей схаджу паглядзець. Ух...
Сёння дарэчы, прапанавалі мне набыць расійскія рублі. Але мне, на жаль, толькі еўрыкі патрэбныя, таму адмовіў. Але сам факт здзівіў. Стаяў сёння на прыпынку -- бачыў, што людзі як пачалі ў лютым несці вахту ля абменнікаў, так і працягваюць ў спякотным і душным ліпені.

А горад душны. І мітуслівы. І нецікавы. І кароча піпец проста, відаць, я разумею, што мне трэ адпачынак. Нават не тое, каб там дзе адпачываць (шмат адпачываць надаучвае), а хочацца новага. Цікавага. І не такой душаніны. Сезон адпачынкаў -- амаль мяртвячына ў журналістыцы...
"Я буду пісаць толькі ў прысутнасці авакада"
дарэчы, вунь у стале ляжыць, чакае, пакуль я з ім распраўлюся, здаровы манга:)))
пс. стопудняк, трэба ісці на удысцкі пляж рабіць рэпартаж -- хоць праветруся трохі