у пэўныя хвіліны свайго жыцця мне вельмі карціць маляваць. Маляваць тое, што я адчуваю. Неяк пайшло, што часам вобразы і сімвалы складваюцца ў галаве, а каб перанесціся на паперу, ім нешта перашкаджае. Бо на паперы яны ўжо не тыя. Вось і падумваю, што мне трэба фарбы і папера. Шмат фарбаў і шмат паперы, таму што думак часам многа.

часцей за іншыя з'яўляюцца ў мозгу думка пра малюнак чалавека перад споведдзю.

хоць, магчыма, у будучыні і журналісты, і мастакі навучацца рабіць якія-ніць сканеры думак. магчыма, дапаможа.

а журналістыку згубіць лянота і грошы.