Фарбы і дзеці

Ехаў сёння ў аўтобусе. Насупраць стаяла мамаша з дзюма хлопчыкамі, што сядзелі.
Здаецца, нічога асаблівага, калі не ўлічваць, што сядзячыя дзеці ў нас гэта нармальна, калі мама стаіць:)

Мама-жанчына была маладая. Гадоў так 28-32. Гнуткі стан, бялявыя пафарбаваныя валасы (не блондзі выгараная, а прыгожы светла русы колер), славянскі твар. Хопчыкі-дзеці -- аднаму гадоў 8-9, другому -- 6-7.

Валасы ў хлопцаў чарнюткія, як смоль. Вочы - вялікія чорныя гузічкі. Смугленькая скура.
Думаю, іх тата з Ірака. Або з Ірана. ці Турцыі.

І нешта мне падумалася, што кровазмяшэнне - гэта можа прыемна і экзатычна, але як гэтыя дзеці будуць жыць? і дзе? размаўляючы па чыста рускай мове і маючы такую смуглявую знешнасць? я не ксенафоб і барані Божа ім быць. Але ў той момант, цікуючы за гэтай сям'ёй, мне было неяк ніякавата. Яна - такая бялявая кветка. І калі дзеткі атрымаліся такімі чорненькімі, то які ў іх тата?

Думаю, дзяўчо спакусілася на заморскі "мачызм", калі замежны мужчына пахне смачнымі водарамі, сексуальна гараць вочы, спартыўная фігура... Інакш кажучы, не раўня беларускім дыстрафічным асобам, якія ходзяць з рукзакамі і жывуць з бацькамі...

Гэта як узяць празрыстую ваду і плюхнуць у яе чырвонай фарбай. А пасля сіняй. А затым - жоўтай...
Але да сёння нешта не адпускала мяне ад той сям'і. Нейкая думка, якая б зняла ўсе пытанні. А галоўнае з якіх - навошта?